Geschreven door Nyncke Graafland

Wanneer heb jij voor het laatst voor een vriendin gebeden? En wanneer mét een vriendin? De kans is groot dat het moment van de eerste vraag het dichtst bij vandaag ligt. In mijn geval is dat zo. En eerlijk gezegd: wanneer ik mét een vriendin gebeden heb? Ruim een jaar geleden, denk ik. Het was een bijzonder moment, dat weet ik nog. En we zeiden allebei: “Dit moeten we vaker doen!” Het is er nooit meer van gekomen.

Dichtbij Jezus
Een van je vriendinnen heel dicht bij Jezus brengen; dat is wat je doet als je voor of met haar bidt. Heb je er wel eens zo over nagedacht? Het vertrekpunt is dan ook niet de vriendschap of je eigen plichtsgevoel, maar het begint met je eigen relatie met God. Wanneer je meer en meer op Hem bent afgestemd en jezelf oefent in het ervaren wat Hij wil, dan kan het wel eens zo zijn dat Zijn verlangen jouw verlangen wordt. En dan verandert er iets. De gedachte dat christelijke vriendinnen met elkaar zouden moeten bidden keert terug naar onze Heer en wordt een gebed: ‘Heer, zou U willen dat ik met mijn vriendin bid of dat we samen met U praten?’

Vrij moedig
Een echte bidder is A., een van de vrouwen die ik benaderde over dit onderwerp. Ze had zelf het gesprek al in gebed gebracht (ik niet, moet ik bekennen), en ook nu wilde ze graag eerst bidden. Gedurende dit eerste gebed ging er zo’n kracht van haar uit. Later bleek dat God haar de gedachte had gegeven om hiermee te beginnen. Ik vond het zo vrijmoedig, en dat benoemde ik. Het was een klein wonder: vrijmoedigheid was precies het woord dat zij met zich had meegedragen gedurende de dag. Door Jezus ben je vrij en de Heilige Geest geeft je moed. Zo word je een vrijmoedig mens. Want is valse schaamte en schroom niet wat ons vaak in de weg zit? Mij wel! De tegenstander kan niet bij je als je bidt, dus wil je graag ervan weerhouden. En daarom brengt hij schaamte of angst naar voren, zodat je belemmerd wordt. Jezus wil me daarvan bevrijden. En als ik Hem bid om Zijn Geest, wil Die me vervullen met moed, om vrijmoedig te zijn in het gebed.

Nooit nee
Wat gebeurt er dan, als je vraagt of je voor/met je vriendin mag bidden? Gek genoeg is het antwoord eigenlijk nooit nee. En wat een kracht komt er vrij als mensen samen bidden! Dan komt God zelf erbij en mogen het woorden van God zijn die neerdalen in het hart van de ander. Ik merkte dat zo sterk toen deze vrouw voor me bad. De woorden die zij sprak, waren niet haar woorden, maar waren vol van genade en waarheid, Gods eigen woorden!

Let’s go
Het is een dag na het online gesprek met A. Ik merk dat haar gebed voor mij nog resoneert in mijn ziel. God is dichtbij! En ik bid zelf, in het bewustzijn dat de tegenstander geen grip op me heeft als ik bid. En wanneer ik bid voor mensen om me heen, merk ik dat ik niet meer vraag: ‘Wilt U dit of dit doen?’ Mijn gebed is anders: ‘Heer, wat wilt U dat gebeurt? Maak mij opmerkzaam en gebruikt U mij alstublieft.’
Doe je mee? Bid om vrijmoedigheid en om het kennen van Gods weg. Laat zo je dag beginnen en je zult merken dat God naast je gaat en woorden geeft. Ik zie ernaar uit om dit te gaan oefenen.
I., een goede vriendin (met wie ik graag zou bidden, maar die drempel…!) , gaf door wat zij van een vriendin had geleerd over bidden. Het is goed om te zeggen dat je voor iemand bidt. Maar mooier is nog om te vragen of je dat direct, ter plekke mag doen. Voordeel is in ieder geval dat je het niet kunt vergeten😊. En dan is er de verbondenheid als vriendinnen mét God. En die geeft zo’n diepe vreugde en kracht, dat is het aanvankelijke ongemak wel waard!

Foto door: @authentic_memories_