DE KREEFT EN DE VASTENTIJD
Keuzes maken is de laatste tijd nogal een ding in mijn leven. Lange tijd wist ik vaak prima wat ik moest kiezen, namelijk datgene waar die ander blij van werd. Maar nu ik er (eindelijk) achter ben dat dat lang niet altijd is waar ik uiteindelijk blij van word, heb ik geen idee meer. Geen idee hoe ik tot een keuze kom die goed is, voor mij en ook voor die ander. Ik ben er onrustig door, gestrest, oncomfortabel.
Dat ik niet de enige ben die hier moeite mee heeft blijkt wel aan het groeiend aantal zelfhulpboeken over dertigersdilemma’s, winkels die stenen verkopen met de juiste energie om een keuze bij te maken en workshops over hoe je de stand van de maan kan gebruiken om belangrijke stappen te zetten in je leven. En ook vele christelijke blogs en Bijbelstudies gaan over hoe je samen met God keuzes kan maken. Gebed, dicht bij God leven en open staan voor Zijn stem zijn hier goede stappen in.
De groei van een kreeft
In mijn onrust, die zich uit in lusteloos op de bank scrollen, stuitte ik op een filmpje van rabbijn Abraham Twerski. Hier vertelt de rabbijn hoe kreeften groeien. Kreeften zijn zachte dieren die in een harde schaal zitten. Wanneer de kreeft groeit, groeit de schaal niet mee. De kreeft komt krap te zitten, voelt zich gestrest en oncomfortabel. De rabbijn zegt, als het een mens was, ging hij naar de dokter voor kalmeringsmiddelen, iets om de pijn tegen te gaan. Maar wat doet de kreeft. Hij schudt de schaal af, gaat tegen bescherming van zichzelf een tijdje onder een steen liggen en wacht tot hij een nieuwe schaal heeft gegroeid. Hij groeit en weet ook dat hij zichzelf in zo’n periode moet beschermen.
Vastentijd
De rabbijn met zijn kreeft geeft mij ineens een inzicht. Mijn probleem is niet het keuzes maken, mijn probleem (of mijn cadeau) is dat ik aan het groeien ben. Oude manieren van keuzes maken werken niet meer, nieuwe manieren moet ik nog leren. Tijd om me even van die keuzes en de stress die ze geven terug te trekken.
Jezus zelf trok zich in zijn leven regelmatig terug, om God te zoeken, om te bidden, te vasten. Om te groeien misschien ook. Wij zitten nu midden in de 40 dagen tijd. Een tijd van bezinning, een tijd om dichter bij Jezus en Zijn lijden te komen. Laat ik Jezus’ voorbeeld volgen en deze dagen God zoeken en met Hem zoeken naar antwoorden.
Leef een beetje
Terwijl ik dit schreef zocht ik ook naar Bijbelteksten die deze blog verder zouden helpen. Ik stuitte op Amos 5 vers 4 waar staat: ‘Dit zegt de HEER tegen Israël: Zoek Mij en leef!’. Ik moest daar om lachen. Alsof God op het laatst nog even tegen mij zei, ‘Goed dat zoeken, maar ga nu ook maar gewoon, vertrouw Mij, leef en kom alsjeblieft van die bank af!’. Wat een God hebben wij!
Aan de slag!
Herken jij groeipijnen bij jezelf? Verdoof je ze of zie je het wel zitten om “uit je oude schaal” te gaan? Op welke manier zou je deze veertigdagentijd daar bij kunnen gebruiken? Als je krap zit in je schaal, stress of pijn ervaart en je weet niet hoe je verder moet, je bent niet alleen! God moedigt ook jou aan: leef! Je bent het waard!
PS SHE heeft een gebedsteam dat graag met je mee wil bidden, een gebedspunt indienen is heel eenvoudig.
Schrijven is voor mij een manier om mijn gedachten te ordenen. Of het nu een beleidsstuk is voor mijn werk, een gebed dat opborrelt of een overdenking bij een lied dat al heel de dag in mijn hoofd zit. En met het delen van gedachten leer je elkaar kennen, vind je herkenning. En dat is wat ik hoop te bereiken met mijn schrijfsels, dat we ons bij elkaar herkennen en zo moed en inspiratie opdoen om weer verder te gaan.