Hoe God loser Stoetzer op het oog had

[Recensie]

Pink pastor: de dominee die haar kapsel regelmatig een vrolijk kleurtje geeft, die niet vies is van tatoeages en die niet zo veel meer had met de kerk toen God haar riep: klinkt interessant, niet? In Losertheologie – Hoe God mij bevrijdde van mezelf lees je het (geloofs)verhaal van Carmen Stoetzer-Melissant, predikant op de Biblebelt. Het is een verhaal geworden over Gods gedachten die veel hoger zijn dan die van ons, Gods liefdevolle betrokkenheid op Zijn kinderen en de krachtige werking van Zijn Geest.

Zoektocht

In Losertheologie vormt Stoetzers zoektocht de hoofdlijn. “[Ik vertel je] over mijn pijn, mijn angsten, mijn geloofsreis, en alle terugvallen die daarbij horen. Ik presenteer je hier geen theologisch bouwwerk, maar eerder flarden van geloof en ongeloof, van mijn weg uit de kerk en ook weer terug. Een weg van vallen en opstaan, van vreugde en pijn, van zin en onzin.” Een zoektocht dus, naar wie ze zelf is en welke plek zij mag vervullen in Gods koninkrijk. Het blijkt een plek die ze nooit voor zichzelf bedacht had, namelijk op de preekstoel.

Gestructureerde chaos

De beschrijving van deze zoektocht wordt doorspekt met anekdotes, kritische overwegingen en persoonlijke ontboezemingen. Dat maakt Losertheologie veelzijdig, maar ook wat onoverzichtelijk. Een “gestructureerde chaos” noemt Stoetzer het zelf, en inderdaad: geen theologisch bouwwerk. De opzet maakt het uitermate geschikt voor op je nachtkastje. Regelmatig een hoofdstuk lezen en dat herkauwen, zoiets. Hoewel haar schrijfstijl  niet per se de mijne is – het taalgebruik alledaags en voorzien van een flinke dosis Engels – spat Stoetzers liefde voor God en de verwondering over Zijn woorden en wegen van de bladzijdes af. Ik leer Stoetzer als lezer echt kennen en vat sympathie voor haar op. Eenvoudig legt ze uit waarom ze over de Heilige Geest in zij-vorm spreekt. Hierbij gebruikt ze pakkende voorbeelden uit de Bijbel. Het voert te ver om het hier uit te leggen, maar ik constateer bij mezelf dat zij de eerste is die me met haar uitleg weet te overtuigen! En die daarmee de Heilige Geest een stukje dichterbij brengt. “Niemand die mij zo begrijpt als de Geest, omdat zij in mij woont en alle kamers van mijn hart kent. (…) Nu is het niet zo dat Ze alles maar goedvindt, absoluut niet! Maar Ze corrigeert me met liefde in plaats van me naar beneden te trappen (…). Haar stem is niet die van een supercriticus. Waar oordeel afbreekt, bouwt liefde gecombineerd met waarheid op.”

Hoewel haar schrijfstijl  niet per se de mijne is – het taalgebruik alledaags en voorzien van een flinke dosis Engels – spat Stoetzers liefde voor God en de verwondering over Zijn woorden en wegen van de bladzijdes af.

Gewonde heler

Van Henri Nouwen komt het begrip ‘gewonde heler’, dat voor Stoetzer praktijk is geworden: “Wanneer onze wonden niet langer een bron van schaamte zijn, en een bron van heling worden, zijn we gewonde helers geworden. (…) Ik mag het hoofd opheffen en het leven recht in de ogen kijken. Zo vervolg ik mijn reis, gekleed in kracht en waardigheid, en ga ik met God aan mijn zij lachend de toekomst tegemoet.” Haar verhaal bemoedigt, inspireert en laat vooral iets zien van Gods goedheid.

Zelf lezen

Nieuwsgierig geworden? Bestel Losertheologie bij uitgeverij KokBoekencentrum of bij je lokale boekhandel. En laat ons zeker even weten hoe jij het vindt!