Alles in één en één in alles

Zoekende, dat ben ik. Ik worstel met een vraagstuk. Eerst hield ik daar niet zo van, het gaf me onrust. Ik wilde in een mum van tijd antwoord, het snappen, het in het juiste laatje doen en weer door. Tot ik op een begrafenis een levensles van de mevrouw in kwestie hoorde. Ze had in haar lange leven ondervonden dat geloven een werkwoord is, een continu zoeken. Het hoort erbij. Zoek je mee?

Confrontatie

Soms is een preek een preek en soms is een preek een préék. Dat tweede had ik laatst, zo eentje die je te pakken heeft. De dominee besprak Openbaring 1 waarin Johannes beschrijft wat hij zag toen hij in vervoering raakte. ‘..en daartussen iemand die er uitzag als een mens. Hij was gekleed in een lang gewaad en had een gouden band om zijn borst. Zijn hoofd en zijn haren waren wit als witte wol of sneeuw, en zijn ogen waren als een vlammend vuur. Zijn voeten gloeiden als brons in een oven. Zijn stem klonk als het geluid van geweldige watermassa’s. In zijn rechterhand had hij zeven sterren en uit zijn mond kwam een scherp, tweesnijdend zwaard. Zijn gezicht schitterde als de felle zon. Toen ik hem zag, viel ik als dood voor zijn voeten neer.’ (NBV, Openbaring 1:13-17)
Het aanzien en de grootheid van God komen je tegemoet. Het confronteerde me. In gebed kan ik soms beppen alsof ik het tegen mijn beste vriendin heb, maar Hij is de Almachtige en zó heilig! Dat ‘beppen’ voelde opeens heel ongepast. Ik geloof in een persoonlijke God, maar nu voelde Hij opeens immens en regerend op afstand. Gaat dit samen? Hoe verhoud ik mij ten opzichte van God?

Eerbied en ontzag

Geen zoektocht naar God zonder de Bijbel, al blijkt een heldere omgangsregeling niet zo makkelijk te vinden. We lezen dat Abraham ‘een vriend van God’ genoemd wordt, dat Mozes met God praat ‘als met een vriend’ en hoe Jezus persoonlijk handelt in zijn tijd op aarde. We zien ook hoe God zich openbaart als machtige Heerser en zich meer met grote lijnen, hele volken en tijden bezighoudt. Hij lijkt zich zowel dichtbij als ver weg op te stellen, dezelfde God. Wel komen eerbied en ontzag steeds terug als kernbegrippen in onze houding naar God, hoe we ons ook positioneren.

Aangewakkerd

Het voelde laatst alsof God me bemoedigde in dit vraagstuk. Ik maakte mijn zoontje laat in de avond wakker in de hoop het aantal nachtelijke ongelukjes te verminderen. Ik wilde voor hem zorgen, wist wat verstandig was en handelde daarnaar. Aangezien hij niet echt wakker werd en ik geen bewust contact met hem had, voelde ik een zekere afstand tussen ons. Hij klampte zich aan mij vast toen ik hem in bed wilde leggen en ik bleef even met hem staan. De tranen welden op omdat het mij ontroerde hoe blind hij me vertrouwde en ik besefte hoeveel ik van hem houd en dat het met God nét zo is. Hij is wijzer, met plannen, op afstand, maar tegelijk zo persoonlijk en vol liefde betrokken.

Ik denk dat het tweede stukje van vers 17 de boel op zijn plek zet. Eerst dat groteske met dat vuur en die watermassa’s en dat zwaard en dan: ‘Maar hij legde zijn rechterhand op me en zei: ‘Wees niet bang. Ik ben de eerste en de laatste.’ (NBV, Openbaring 1: 17). Die grootse God, waar je niet rechtop voor kunt blijven staan, raakt ons aan en wordt persoonlijk. Hij is niet de een of de ander, Hij is alles in één en één in alles. En je mag zonder angst met eerbied en ontzag tot Hem komen.

Let’s go!

Worstel jij ook met een vraagstuk? Bespreek het! Leg het in alle eerlijkheid aan Hem voor, Hij die de eerste en de laatste is. Halleluja! Vind je het fijner te delen met anderen? Sluit je dan gerust aan bij een SHE gebedsgroep.